Nέο Αίμα
Κείμενο: Mπαρδακά Βαρβάρα
Κείμενο: Mπαρδακά Βαρβάρα
O George, o Andreas, o Malapert κι ο Gonzoείναι οι Cherries On A Blacklist, ελληνικό κατά τα ¾ του συγκρότημα. Επιδιώκει να κάνει τη δική του μουσική, χωρίς συμβιβασμούς. Έδρα τους το Αμβούργο, όπου και συναντηθήκαμε στο studio, με πολλές μπίρες, ανάμεσα σε ενισχυτές και πιατίνια. Διαβάζοντας τους “Longterm goals” στον τοίχο του προβάδικου, αναρωτιέμαι όλο και περισσότερο. «Άραγε, πόσο μακριά θέλουν να φτάσουν αυτά τα “κεράσια”;».
Cherries On A Blacklist. λοιπόν.Aπό πού προέκυψε τέτοιο όνομα;
ΜALAPERT: Η κύρια ιδέα του ονόματος ήρθε από έναν καλό μας φίλο που το είχε δει πριν από χρόνια σ'ένα όνειρό του. Ερμήνευσε το “Cherries” ως παρθένες που οδηγούνται στη σφαγή, προς κάτι αρνιτικό δηλαδή.Αυτή ήταν η δική του απόδοση.
ANDREAS :Αυτό που άρεσε σε μας είναι ότι το όνομα περικλύει το συναίσθημα ότι κάτι όμορφο, κάτι αγνό, χαλάει με κάποιο τρόπο. Είναι ο συνδιασμός ενός θετικού στοιχείου και ενός αρνιτικού, όπως η αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Το όνομα δεν υποδεικνύει κάποια λύση ή κάποια στάση, απλά λέει ότι τα πράγματα είναι έτσι.
Η ιστορία σας είναι πως όλοι αφήσατε τη χώρα σας για τον ίδιο σκοπό και τελικά καταλήξατε στο Αμβούργο, στην ίδια μπάντα. Μετά απ'όλα αυτά οι Cherries On A Blacklist πιστεύουν στις συμπτώσεις;
GONZO: Εξαρτάται. Το ότι γνώρισα τα παιδιά, θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη σύμπτωση, αλλά το ότι αυτοί γνωρίστηκαν στην Ελλάδα και βρέθηκαν ξανά εδώ, δεν νομίζω πως ήταν σύμπτωση.
ΑNDREAS:Όλοι είχαμε τη μουσική στο μυαλό μας, όμως το πού θα μας βγάλει δεν το ξέραμε. Ένα μεγάλο κομμάτι ήταν σύμπτωση αλλά κατά κάποιο τρόπο το είχαμε ήδη σχεδιάσει. Ήμουν στη Γερμανία, όταν ήρθε ο George και ο Malapert , οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι μαζί και να δούμε τι θα συμβεί.
MALAPERT: Δεν πιστεύω ότι ήταν σύμπτωση, το θέλαμε και κάναμε τα πάντα για φτάσουμε σ'αυτό. Όλοι στο μέρος μας, είχαμε μια διαφορετική αντίληψη όσων βλέπαμε γύρω μας. Αυτός ήταν και ο λόγος που φύγαμε, για να κάνουμε ότι θέλουμε, όπως θέλουμε με ανθρώπους που εμείς διαλέξαμε.Τη δική μας οικογένεια δηλαδή.
Και τώρα στο κυρίως θέμα. Τί μουσική παίζετε;
ANDREAS: Ο ήχος των Cherries περιέχει πολλά είδη μουσικής.Δεν είμαστε μόνο punk ή μόνο metal band, έχουμε την ενέργεια πολλών ειδών συνδιασμένα με μια δική μας ερμηνεία. Έτσι μπορείς να βρείς κάτι πολύ δυνατό, χαλαρό, ή τρελό στη μουσική μας.. Προσπαθούμε να κάνουμε, κάτι καινοτομικό,μοναδικό και ελεύθερο.
ANDREAS: Ο ήχος των Cherries περιέχει πολλά είδη μουσικής.Δεν είμαστε μόνο punk ή μόνο metal band, έχουμε την ενέργεια πολλών ειδών συνδιασμένα με μια δική μας ερμηνεία. Έτσι μπορείς να βρείς κάτι πολύ δυνατό, χαλαρό, ή τρελό στη μουσική μας.. Προσπαθούμε να κάνουμε, κάτι καινοτομικό,μοναδικό και ελεύθερο.
GONZO: Ποτέ δεν προσεγγίζουμε κάθε κομμάτι με τον ίδιο τρόπο.Όλα είναι μιξαρισμένα διαφορετικά,όλα έχουν γίνει διαφορετικά.Ακόμη κι αν η ιδέα πίσω από κάποια τραγούδια είναι η ίδια , πάντα στο τέλος καταλήγουν να είναι μοναδικά.
MALAPERT: Βασιζόμαστε σε μια μεγάλη κλίμακα δυναμικής, όμως όλοι μεγαλώσαμε με τη rock, οπότε έχουμε μια τάση προς τους δυνατούς ήχους. Είναι σημαντικό για εμάς, να διατηρούμε την ελευθερία, ώστε να παίζουμε τη μουσική που θέλουμε και αυτό που μας εκφράζει.Δεν θέλήσαμε ποτέ να βάλουμε τη μουσική μας σε φόρμες, να πούμε “παίζουμε ΑΥΤΟ”.Η ιδέα είναι να δοκιμάζουμε και να βλέπουμε αν αυτό που βγαίνει μας αρέσει.
Τί έχετε κάνει σαν Cherries On A Blacklist; Τo κοινό πώς αντιδράει;
ΑNDREAS: Ξεκινήσαμε μ' ένα demo με 4 κομμάτια. Είχαμε διαφορετικό vibe εκείνη την περίοδο, διότι είχαμε και διαφορετικό τραγουδιστή. Αυτό το demo μας βοήθησε να κάνουμε τις πρώτες μας εμφανίσεις στη Γερμανία. Παίχτηκε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς σε Γερμανία, Αυστρία και Ελλάδα, όπως επίσης γράφτηκαν κριτικές του demo μέχρι και σε Oλλανδικά websites. Ακολουθήσανε πολλές συναυλίες με αποτέλεσμα να φύγουν πάνω από 1000 κομμάτια του demo. Όσο αφορά τα live, προσπαθούμε να κάνουμε όσα περισσότερα γίνεται .Βλέπεις πολλούς να βγάζουν ένα album με το super promotion και στα live είναι χάλια .Σίγουρα δεν είμαστε απ' αυτούς. Απολαμβάνουμε να παίζουμε live, να δίνουμε την ενέργειά μας στο κοινό και να λαμβάνουμε τη δική του.
Τί έχετε κάνει σαν Cherries On A Blacklist; Τo κοινό πώς αντιδράει;
ΑNDREAS: Ξεκινήσαμε μ' ένα demo με 4 κομμάτια. Είχαμε διαφορετικό vibe εκείνη την περίοδο, διότι είχαμε και διαφορετικό τραγουδιστή. Αυτό το demo μας βοήθησε να κάνουμε τις πρώτες μας εμφανίσεις στη Γερμανία. Παίχτηκε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς σε Γερμανία, Αυστρία και Ελλάδα, όπως επίσης γράφτηκαν κριτικές του demo μέχρι και σε Oλλανδικά websites. Ακολουθήσανε πολλές συναυλίες με αποτέλεσμα να φύγουν πάνω από 1000 κομμάτια του demo. Όσο αφορά τα live, προσπαθούμε να κάνουμε όσα περισσότερα γίνεται .Βλέπεις πολλούς να βγάζουν ένα album με το super promotion και στα live είναι χάλια .Σίγουρα δεν είμαστε απ' αυτούς. Απολαμβάνουμε να παίζουμε live, να δίνουμε την ενέργειά μας στο κοινό και να λαμβάνουμε τη δική του.
GONZO: Οι αντιδράσεις διαφέρουν από live σε live Πολλές φορές εξαρτάται απ' το που παίζεις. Η μουσική μας έχει πολλά στοιχεία κι έτσι κάθε τραγούδι ελκύει διαφορετικά άτομα.
ΜALAPERT: Κάτι άλλο που παίρνουμε σαν καλό σημάδι είναι ότι έρχονται και μας λένε “Δεν ακούω αυτή τη μουσική, αλλά ΕΣΕΙΣ μου αρέσετε”. Αυτή η αντίδραση έρχεται από hip-hopers, από άλλους που ακούνε house, punk, metal ή ακόμα κι από κάποιους που δεν ακούνε καν σκληρή μουσική.
Τον Σεπτέμβρη κυκλοφόρησε και το deput album σας με τίτλο Lakafigo.Πόσο καιροί πήραν οι ηχογραφήσεις; Σας επηρέασε η δημιουργία του ;
MALAPERT: Δεν είμαστε και τόσο καλοί με τους αριθμούς...!(Γέλια) Ξεκινήσαμε το Νοέμβριο του '09 και τελειώσαμε το Μάρτιο του '10. Πήρε αρκετό καιρό για να τελειώσουμε. Ο λόγος ήταν ότι δεν είχαμε κλείσει το studio για μια συνεχόμενη περίοδο, οπότε ηχογραφούσαμε σπαστά.
ΑNDREAS: Η παραγωγή έγινε απ' τον Olman Viper, τον γνωρίζαμε σχεδόν ένα μήνα πριν μπούμε για τις ηχογραφήσεις. Ήταν μια καινούργια κατάσταση για όλους μας, οπότε οι δυο πρώτες μέρες ήταν μια προσαρμοστική περίοδος. Μετά απ' αυτό πήγε πολύ καλά, είχαμε ωραίο κλίμα στις ηχογραφήσεις, μπύρες, γέλια και πολλές διαφωνίες(γέλια).Γενικά όλη αυτή η διαδικασία μας άλλαξε. Ποτέ δεν μπορούσα να με φανταστώ να τραγουδάω, ούτε κι οι άλλοι και τώρα να' μαστε. Όλη αυτή η διαδικασία είναι καινούργια για όλους μας.
Τί μπορεί να βρεί κανείς στο Lakafigo,τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά;
ΑNDREAS: Στο studio προσεγγίσαμε πολλές μεθόδους ηχογράφησης. Θέλαμε όλα να είναι “ωμά”, σαν τα live.O παραγωγός έλεγε “Ηχογραφούμε τώρα”, παίζαμε και αυτό ήταν. Αρπάζαμε τη στιγμή. Είχαμε ήδη έτοιμα κομμάτια πριν μπούμε στο studio, που αλλάξαμε τελείως λόγω των φωνητικών, δίνοντας τους καινούργιο vibe.Κάποια ήταν πιο παλιά, κάποια άλλα ήρθαν στην πορεία.
MALAPERT: Το ίδιο θέλαμε και για τους στίχους. Η προσπάθειά μου προσωπικά είναι να είμαι ειλικρινής απέναντι στα συναισθήματά μου και σ' αυτά που θέλω να εκφράσω. Όταν το κάνει κανείς αυτό, πολλές φορές έχει σαν αποτέλεσμα την σκληρότητα και την ωμότητα. Δεν γράφω κάτι για να καταλάβει κάποιος κάτι συγκεκριμένο, ούτε μπορώ να δώσω ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο στο album. Οι στίχοι αλλάζουν κι αν είναι καλοί θα μιλάνε στον καθένα για κάτι ξεχωριστό.
GONZO: Γενικά μας αρέσει να παίζουμε με το μυαλό των άλλων. Αυτό κάναμε από το όνομα του album μέχρι το tracklist και γι' αυτό έχουμε κομμάτια ελληνικά, ισπανικά και γενικά αναμιγνύουμε τις γλώσσες.
Το Promotion το ελένχετε αποκλειστικά εσείς. Δύσκολη απόφαση κι όμως καταλήξατε σ'αυτήν.
MALAPERT: Είμαστε control-freaks. Όχι μόνο για τη μουσική, αλλά για ότι έχει σχέση με εμάς. Για να δουλέψει κανείς μαζί μας πρέπει να μας καταλάβαίνει και να μας εμπιστευεται, να δεχετε ότι κάνουμε τα πάντα με έναν διαφορετικό τρόπο. Δεν συμβιβαζόμαστε εύκολα.
Τί κάνει την συνεργασία των Cherries μοναδική σε σύγκριση με άλλες τους παρελθόντος;
MALAPERT: Μ'αρέσει αυτή η ερώτηση....
ANDREAS: Έχω παίξει με μερικά συγκροτήματα. Όμως ποτέ δεν ένιωσα πως ήταν η ώρα να κολλήσω με κάποιο απ' αυτά. Δεν ένιωθα πως αυτοί ήταν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου. Με τους Cherries όμως το ένιωσα, αυτό είναι για μένα. Προς το παρόν είμαι ερωτευμένος μ' αυτό το συγκρότημα.
MALAPERT: Έχω παίξει με πολύ κόσμο. Ένας από τους λόγους που κάνει την συνεργασία των Cherries μοναδική είναι ότι για πρώτη φορα η χημεία ταιριάζει απόλυτα κι όλοι έχουν ένα κοινό στόχο.
GONZO: Στο Μεξικό είχα δύο συγκροτήματα, έπαιζα κιθάρα τότε. Τα παιδιά θέλανε να κάνουνε πολλά, αλλά μείνανε στα λόγια κάτι που δεν συμβαίνει με εμάς. Εδώ τα άτομα με πήρανε τηλέφωνο μια Κυριακή στις 5 το πρωί για να μου προτείνουν να μπω στο συγκρότημα. Οποιοσδήποτε άλλος και να το έκανε αυτό, θα νόμιζα ότι πρόκειται για φάρσα και θα τους έβριζα.
MALAPERT: (Γέλια)Σκεφτήκαμε πολύ κόσμο, αλλά ο Gonzo ήταν ο πιο κατάλληλος γιατί ερχόταν στις συναυλίες, βγαίναμε μαζί, καταλαβαινόμασταν κι αυτό ήταν σημαντικό γιατί πρώτα απ' όλα σε ένα συγκρότημα πρέπει να υπάρχει η φιλία.
Στο κομμάτι σας Goat in the Yard,υπάρχουν οι εξής στίχοι:”don't be afraid to follow your dream,don't hesitate even for a second”.Πόσο δύσκολο είναι τελικά να πραγματοιποιήσεις τα όνειρά σου;
ANDREAS: Το ν' ακολουθήσεις τ' όνειρό σου, ότι κι αν είναι αυτό, πρέπει να ξέρεις ότι θα θυσιάσεις πολλά για να φτάσεις μέχρι εκεί. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος και μετά το κάνεις, δεν χρειάζεται να φοβάσαι να ρισκάρεις. Πολλοί λένε “έχω αυτό το όνειρο” και όταν έρθει η στιγμή να το πραγματοποιήσουν, βλέπουν πόση προσπάθεια χρειάζεται και τελικά παραιτούνται.
MALAPERT: Ένα όνειρο σταδιακά αλλάζει, ποτέ δεν σταματάει. Προσωπικά, αν δεν κάνω κάτι νιώθω καταθλιπτικά. Όπως λένε οι Roxette”Listen to your heart” (μας τραγουδάει ο Μalapert και γελάει). ”Άκου” λοιπόν τι θες να κάνεις, ποιος είσαι και ποιος θες να γίνεις. Φυσικά τα πράγματα στη ζωή μπορούν ν' αλλάξουν σ' ένα δευτερόλεπτο, δεν μπορείς να ξέρεις τι θα σου συμβεί. Αλλά δεν μπορείς να ζεις μ' αυτό το φόβο, ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Η μουσική αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας αυτή τη στιγμή.Τελικά, τί είναι για σας η μουσική;
ANDREAS: Για μένα η μουσική είναι τα πάντα. Ξέρω ότι είναι κλισέ αλλά είναι η θρησκεία μου, χωρίς μουσική μάλλον θα είχα αυτοκτονήσει. Θα πήγαινα σ' ένα μικρό νησί να ψαρεύω. Για μένα η μουσική είναι τρόπος έκφρασης, άλλοι ζωγραφίζουν, άλλοι γράφουν βιβλία, εγώ παίζω μουσική.
GONZO: Άρχισα να παίζω όταν ήμουν 14,δεν έπαιζα και από τόσο νωρίς. Πρώτος ο πατέρας μου, μου έδειξε το μοναδικό τραγούδι που ήξερε, το “La Bamba”(γέλια).Αλλά μου έμαθε και πολλά για τα 70's, όπως και για τους Led Zeppelin που είναι κι ένα από τ' αγαπημένα μου συγκρότηματα.Μου άρεσε πολύ η μουσική και μια μέρα τους ανακοίνωσα ότι θέλω να ασχοληθώ μ' αυτήν. Βέβαια, δεν ήταν και πολύ χαρούμενοι όταν το άκουσαν, μου είπαν πως θα πεθάνω απ' την πείνα. Αλλά ένιωσα ότι χρειαζόμουνα κάτι να εκφραστώ, αν δεν το έχεις αυτό μάλλον θα νιώθεις χάλια για όλη σου τη ζωή.
ΜALAPERT: Η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που μπορώ να μιλήσω. Σ΄ όλες τις άλλες μπορούν να με παρεξηγήσουν. Είναι το μόνο πράγμα που εμπιστεύομαι στη ζωή, γιατί είναι πάντα εκεί όταν το θέλω. Μπορώ ν' ακούσω κάτι που εκφράζει τα συναισθήματά μου ανά πάσα στιγμή. Ακόμη και με έναν καλό φίλο δεν μπορείς να το έχεις αυτό, να είναι εκεί όταν θες, να σε ακούσει, να σε καταλάβει ή και να σου πει αυτά που έχεις ανάγκη ν' ακούσεις. Δεν διαλέγουμε εμείς τη μουσική. Αυτή μας διαλέγει.
Αγάπη για τη μουσική, αγάπη για το συκγρότημα.Πού βλέπετε να σας οδηγεί όλη αυτή η αγάπη;
Αγάπη για τη μουσική, αγάπη για το συκγρότημα.Πού βλέπετε να σας οδηγεί όλη αυτή η αγάπη;
GONZO: Είναι το μόνο πράγμα για το οποίο δεν γράφουμε. Αλλά ναι, απολαμβάνουμε τη στιγμή και αυτό που κάνουμε.
ANDREAS: Πολύ αγάπη, όντως. Αγαπώ αυτή την περίοδο της ζωής μου, είναι δημιουργική, προκλητική και είναι.. τέλεια. Για μένα αυτή την περίοδο όλα είναι σχετικά με το συγκρότημα, να τα καταφέρουμε και να πάμε πιο πέρα.. Είμαστε κάθε μέρα μαζί, μιλάμε συνέχεια, όλα όμως είναι γύρω απ' το συγκρότημα. Τι θα κάνουμε, ποια είναι τα επόμενα σχέδια. Είναι η κόλλα που μας κρατάει μαζί. Φυσικά είμαστε φίλοι, αλλά εκεί έχουμε εστιάσει τώρα, όλα τα υπόλοιπα δεν αξίζει να τ' αναφέρω. Αυτό είναι η ζωή μου. Κάνουμε αυτό που κάνουμε και περιμένουμε να δούμε πόσο μακριά μπορεί να μας βγάλει.
ΜALAPERT: Όλα έχουν να κάνουν με το συγκρότημα. Ότι και να κάνουμε, είτε να πάμε για φαγητό ή οτιδήποτε λέμε “ας κάνουμε κάτι δημιουργικό για το συγκρότημα”. Είναι αρρώστια. Θα μας πεθάνει στο τέλος!(γέλια)Αλλά όπως είπε κι ο Αndreas περιμένουμε να δούμε πόσο μακριά θα μας βγάλει..
Aπό Αthensvoice
